Δεν έχω ανάγκη το Θεό !

Στις ημέρες μας αυτό ακούγεται συχνά από πολλούς οι οποίοι με τη δήλωσή τους αυτή δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό αποτελεί πρόκληση εναντίον της ίδιας της ζωής των. Δηλαδή είναι σαν να λέγουν «δεν έχουμε ανάγκη τη γη που πατάμε, την τροφή που τρώγουμε από τη γη αυτή, το οξυγόνο που αναπνέουμε από τη φύση στην οποία βρισκόμαστε...».

Ποίος έφτιαξε τη γη και μας έβαλε πάνω σ’αυτήν; Ποιός δημιούργησε τον ήλιο και τον έβαλε και αυτόν σ’ ένα νόμο για να μας φωτίζει και να ζωογονεί τη βλάστηση από την οποία παράγεται η τροφή μας;

Αλλά και τί λέγω; Ποιός έφτιαξε τον άνθρωπο με ένα τέλειο σώμα προσαρμοσμένο στη φυσική ζωή γύρω μας και ένα νου -πνεύμα- που μας κάνει μια εξαίσια πνευματική οντότητα με τη δύναμη του οποίου νου δημιουργούμε τον πολιτισμό μας;

Δεν έχουμε ανάγκη το Θεό που μας δημιούργησε, το Θεό που έβαλε νόμους στη δημιουργία, τέτοιους νόμους κατάλληλους να εξυπηρετούν τον άνθρωπο, το πλάσμα Του; Και αυτό το πλάσμα, αντί να χρησιμοποιεί το νου που του έδωσε ο Δημιουργός του, ισχυρίζεται, τόσο παρατόλμως και με τόση άγνοια, ότι δεν Τον χρειάζεται;

Εσύ που νομίζεις ότι δεν έχεις ανάγκη το Θεό φτιάξε στάρι για να το κάνεις ψωμί να τρως!

¨Ένας επιστήμων πήρε όλα τα υλικά από τα οποία αποτελείται ένας κόκκος σταριού στις ποσότητες που δείχνουν οι χημικές αναλύσεις  (άζωτο, σίδηρο κλπ.), ἐφτιαξε πανομοιότυπους κόκκους σταριού και τους έβαλε στη γη, και τους πότισε. Περίμενε δε για πολύ χρόνο να ιδεί εάν φύτρωναν αλλά αυτοί δεν φύτρωναν. Και περίμενε ακόμη αλλά εις μάτην. Κατόπιν πήρε κόκκους από στάχυα από σιτοβολώνα τα έβαλε στη γή, τα πότισε, και στην ώρα τους... να το θαύμα της φύσης, βγήκαν στάχυα και σ’αυτά πολλοί κόκκοι σταριού. Τι αποδεικνύει αυτό; Αυτό αποδεικνύει ότι οι φυσικοί κόκκοι είχαν μια δύναμη μέσα τους, τη δύναμη της ζωής. Δηλαδή να αναπαράγονται. Ποιός το έκανε αυτό, ποιός έδωσε τη ζωή; Όχι κάποιος ανώτερος νους; ο Ιθύνων νους; Εκείνος που δημιούργησε και έβαλε τους νόμους που ανακαλύπτομε;

Και τώρα ερχόμαστε εμείς οι ασήμαντοι να πούμε ότι δεν χρειαζόμαστε τον Θεό!

Αλλά και ο άνθρωπος που σκέπτεται ότι δεν έχει ανάγκη το Θεό, πού βρήκε αυτή την ικανότητα να σκέπτεται, να συλλογίζεται, να κρίνει ώστε να προβάλει ακόμη και το αποκύημα της σκέψης του ότι δεν Τον χρειάζεται; Και γιατί τα ζώα δεν έχουν μια τέτοια ικανότητα; Απλούστατα διότι δεν τους την έδωσε Εκείνος

Και με ποιά ικανότητα, με ποιό νου ο άνθρωπος που δεν χρειάζεται δήθεν τον Θεό, με ποιό νου κατάφερε, ανακάλυψε τους πλείστους νόμους της φύσεως και δημιούργησε το θαύμα του σημερινού πολιτισμού;

Αφού, λοιπόν η φυσική μας ζωή, οι πνευματικές μας λειτουργίες τόσον αναγκαίες για να επιζήσουμε, το εν γένει περιβάλλον όπου κατοικούμε, όλα αυτά δεν προέρχονται από εμάς, δεν αποκτώνται ούτε συντηρούνται με τη δύναμή μας αλλά είναι δώρα Εκείνου που μας δημιούργησε, δεν έχουμε την υποχρέωση να Τον ευχαριστούμε εγκάρδια και να Τον τιμούμε όπως Του αξίζει;

Πιθανόν δε να έχουμε την πλανεμένη αντίληψη ότι ο Θεός είναι αγγαρεία, όπως μερικοί τον  παρουσιάζουν. Αλλά ο Θεός είναι χαρά! Και αν θέλουμε ας δοκιμάσουμε.

Και ακόμη, φίλε αναγνώστη, αν δεν χρειάζεσαι το Θεό πως θα λύσεις το πρόβλημα του θανάτου ο οποίος καραδοκεί; Ας εννοήσουμε ότι η Αγία Γραφή διακηρύττει ότι η οντότης τού ανθρώπου, η προσωπικότης του, δεν σβήνει με το θάνατο, το οποίο τώρα και η επιστήμη επικροτεί. Ο Θεός έχει ουρανό ευφροσύνης έτοιμο για την αιώνια  ευτυχία για εκείνους που αναγνωρίζουν ότι τον χρειάζονται και εμπιστεύονται τον Χριστό ως μόνον ατομικό τους Σωτήρα.  

Νίκος Κατσουλός

Email: nickkats@freemail.gr